| Wigilia Paschalna |
Pan jest moją mocą i źródłem męstwa,
Jemu zawdzięczam ocalenie.
Wj 15,2
Jemu zawdzięczam ocalenie.
Wj 15,2
Rdz 1,1-2,2
Rdz 22,1-18
Wj 14,15-15,1
Iz 54,4a.5-14
Iz 55,1-11
Ba 3,9-15.32-4,4
Ez 36,16-17a.18-28
Rz 6,3-11
w Roku A: Mt 28,1-10
w Roku B: Mk 16, 1-8
w Roku C: Łk 24, 1-12
Duchu Święty, przyjdź!
Jezu, rozpoczynam z Twoją pomocą rozważanie tekstu biblijnego, który Kościół podaje na Wigilię Paschalną.
Słowa, które mam dziś rozważać, zaśpiewał Mojżesz wraz z całym ludem izraelskim. Był to niejako hymn dziękczynny za fakt rozstąpienia się wód Morza Czerwonego i cudownego uratowania Żydów. Kościół, podając ten tekst na Wigilię Paschalną, widział w przejściu przez Morze Czerwona aluzję do chrztu świętego. Cud przejścia suchą stopą po dnie morskim był na początku drogi, podobnie jak chrzest. Celem była Ziemia Obiecana, którą można porównać do Nieba. Izraelitów czekała droga przez pustynię z wieloma zwątpieniami i zachwianiami w wierze. Podobnie jest z naszym życiem.
Dziękując za dar chrztu świętego, powinienem wyśpiewać Bogu ten sam hymn dziękczynienia.
„Pan jest moją mocą i źródłem męstwa”… Przecież niejednokrotnie tego doświadczyłem. Codziennie rano Bóg daje mi siłę do życia, jest jedynym sensem mojego życia. Ilekroć miałem chwilę zwątpienia, ilekroć za chwilę miałem zgrzeszyć, często On w ostatniej chwili chwytał za rękę i mnie przytrzymywał.
Bóg jest „źródłem męstwa”, ponieważ trwale muszę dawać świadectwo wiary w Niego. Często jest to świadectwo małe, niezauważalne, jak na przykład noszony stale w kieszeni różaniec, czasami coś większego, gdy rozpoczyna się dyskusja na temat wiary i Kościoła, i trzeba niejednokrotnie stanąć w obronie Boga. Męstwo w tym wypadku daje nam źródło. Źródłem jest Bóg. Tak jak spragniony czerpie z górskiego potoku świeżej i czystej wody, my także powinniśmy czerpać z Niego nie tylko męstwo, ale też mądrość, rozum, radę, umiejętność, pobożność oraz bojaźń Bożą.
„Jemu zawdzięczam ocalenie”… Gdyby nie chrzest, nie miałbym tej wspaniałej opieki, którą ciągle Bóg sprawuje nade mną. Jemu zawdzięczam ocalenie, gdyż gdyby nie On, ciągle na mnie widniałaby zmaza pierworodnego grzechu. Poprzez chrzest mogę być wolny, muszę tylko z tej wolności odpowiednio korzystać. Gdy jakaś osoba ratuje mi życie doczesne, jestem jej za to ogromnie wdzięczny. Jest to wdzięczność, której nie da się wyrazić słowami. A o ileż bardziej uratował mnie Bóg poprzez śmierć Chrystusa. Był On tym Barankiem, przez którego mogę być czysty.
Panie Jezu, przemyślę przez najbliższe dni:
1. Czy wiem, że chrzest nie tylko daje przywilej zbawienia, ale też wymaga?
2. Czy potrafię w odpowiednich momentach stanąć w obronie wiary i Kościoła? Czy boję się, że sobie nie poradzę? Czy umiem wtedy zaufać Tobie?
3. Czy staram się wyrazić wdzięczność Bogu za dar zbawienia?
Kajetan Rajski
Rdz 22,1-18
Wj 14,15-15,1
Iz 54,4a.5-14
Iz 55,1-11
Ba 3,9-15.32-4,4
Ez 36,16-17a.18-28
Rz 6,3-11
w Roku A: Mt 28,1-10
w Roku B: Mk 16, 1-8
w Roku C: Łk 24, 1-12
Duchu Święty, przyjdź!
Jezu, rozpoczynam z Twoją pomocą rozważanie tekstu biblijnego, który Kościół podaje na Wigilię Paschalną.
Słowa, które mam dziś rozważać, zaśpiewał Mojżesz wraz z całym ludem izraelskim. Był to niejako hymn dziękczynny za fakt rozstąpienia się wód Morza Czerwonego i cudownego uratowania Żydów. Kościół, podając ten tekst na Wigilię Paschalną, widział w przejściu przez Morze Czerwona aluzję do chrztu świętego. Cud przejścia suchą stopą po dnie morskim był na początku drogi, podobnie jak chrzest. Celem była Ziemia Obiecana, którą można porównać do Nieba. Izraelitów czekała droga przez pustynię z wieloma zwątpieniami i zachwianiami w wierze. Podobnie jest z naszym życiem.
Dziękując za dar chrztu świętego, powinienem wyśpiewać Bogu ten sam hymn dziękczynienia.
„Pan jest moją mocą i źródłem męstwa”… Przecież niejednokrotnie tego doświadczyłem. Codziennie rano Bóg daje mi siłę do życia, jest jedynym sensem mojego życia. Ilekroć miałem chwilę zwątpienia, ilekroć za chwilę miałem zgrzeszyć, często On w ostatniej chwili chwytał za rękę i mnie przytrzymywał.
Bóg jest „źródłem męstwa”, ponieważ trwale muszę dawać świadectwo wiary w Niego. Często jest to świadectwo małe, niezauważalne, jak na przykład noszony stale w kieszeni różaniec, czasami coś większego, gdy rozpoczyna się dyskusja na temat wiary i Kościoła, i trzeba niejednokrotnie stanąć w obronie Boga. Męstwo w tym wypadku daje nam źródło. Źródłem jest Bóg. Tak jak spragniony czerpie z górskiego potoku świeżej i czystej wody, my także powinniśmy czerpać z Niego nie tylko męstwo, ale też mądrość, rozum, radę, umiejętność, pobożność oraz bojaźń Bożą.
„Jemu zawdzięczam ocalenie”… Gdyby nie chrzest, nie miałbym tej wspaniałej opieki, którą ciągle Bóg sprawuje nade mną. Jemu zawdzięczam ocalenie, gdyż gdyby nie On, ciągle na mnie widniałaby zmaza pierworodnego grzechu. Poprzez chrzest mogę być wolny, muszę tylko z tej wolności odpowiednio korzystać. Gdy jakaś osoba ratuje mi życie doczesne, jestem jej za to ogromnie wdzięczny. Jest to wdzięczność, której nie da się wyrazić słowami. A o ileż bardziej uratował mnie Bóg poprzez śmierć Chrystusa. Był On tym Barankiem, przez którego mogę być czysty.
Panie Jezu, przemyślę przez najbliższe dni:
1. Czy wiem, że chrzest nie tylko daje przywilej zbawienia, ale też wymaga?
2. Czy potrafię w odpowiednich momentach stanąć w obronie wiary i Kościoła? Czy boję się, że sobie nie poradzę? Czy umiem wtedy zaufać Tobie?
3. Czy staram się wyrazić wdzięczność Bogu za dar zbawienia?
Kajetan Rajski
liczba odsłon: 1052 | dodano: 2010-04-03 15:33:40
Tweetnij
Profil na FB
