„Książki tej nie powinni brać do ręki teoretycy, a więc na przykład egzegeci, liturgiści, historycy, bo Przewodnik powstał na podstawie doświadczeń przeszło dwudziestoletniej praktyki duszpasterskiej. Pisany przez praktyka - amatora może zawierać szereg niesprecyzowanych sformułowań...

Dla kogo więc Przewodnik został napisany ? Autor miał po prostu przed oczyma zwykłego śmiertelnika, człowieka pogrążonego w codzienności, zabieganego, zatroskanego, zmęczonego, a przede wszystkim zniechęconego spowiedzią i mszą świętą. Optymalnym czytelnikiem może być ktoś kto wiele lat temu odszedł od spowiedzi i nie chodzi na mszę św., bo go dostatecznie znudziła. A jeśli trwa w sakramencie pojednania i komunii św., to resztkami sił.

W części poświęconej sakramentowi pojednania znajdziemy zagadnienia dotyczące rachunku sumienia i niektórych powodów ewentualnego unikania spowiedzi. Znajdziemy także krótki zarys historyczny tegoż to sakramentu, jak również przeczytamy „coś" na temat stałego spowiednika.

Komentarze