| Lednica, pole, ryba i...? |
Z czerwca początkiem młodzi w podróż wyruszają, na lednickie pole tłumnie się udają. O "pogańskich", wczesnych wstają porach, aby godzinami w niewygodnych dla ciała pozach przemierzać drogę. Jadą tam, gdzie ogromna, stalowa ryba stoi, bowiem tu swoją przystań na moment mają.
Tu, przy lednickiej rybie jeden cel ich gromadzi - z Chrystusem spotkanie. To tu, gdzie niegdyś buraki i kartofle na polu uprawiano, często swe życie zmieniają, siebie odnajdując. To na tym polu, w słońca promieniach bądź w strugach deszczu, pod nieba blaskiem cuda się zdarzają. W sakramencie pokuty nawrócenia się zdarzają.
Kiedy w ich sercach chwastów w brud, kiedy po duszy panoszy się nieprzyjemny chłód, oni....
Oni z Bogiem się jednają, czasem po latach wielu więź z nim naprawiają.
Ponownie drzwi duszy Mu otwierają i do serc Go zapraszają.
Wielu jest takich, którzy Boga nigdy nie poznali. Tutaj, po raz pierwszy Go spotykają, po raz pierwszy się z Nim witają. Po raz pierwszy Go poznają i przekonują się, że On Miłością nieskończoną. Rozmawiają, pytają, rozważają i serc lodowce roztapiają. Tańcem i śpiewem z radością Boga wychwalają, świadectwo dając wiary.
Lednickie spotkanie, choć z pozoru to tylko pole i blaszana konstrukcja, jest wyjątkowym czasem. Wszystkiego można doświadczyć. Indywidualnego i wspólnotowego spotkania Boga, poczucia jedności i braterstwa. Lednica to czas refleksji i zadumy, młodzieńczej radości i śpiewów, ciekawych i jedynych w swym rodzaju rozmów. Lednica to nowe przyjaźnie, to tysiące przyjeżdżających rok rocznie młodych osób, które pragną spotkać się z Jezusem i sobą nawzajem.
Również i w moim życiu lednickie spotkania przyczyniły się do przemian.
To tam miało miejsce pojednanie się z Bogiem po wielu latach.
To tam, przechodząc prze Bramę Tysiąclecia, rozpoczęły się zmiany trwające po dziś dzień.
Kiedy w ich sercach chwastów w brud, kiedy po duszy panoszy się nieprzyjemny chłód, oni....
Oni z Bogiem się jednają, czasem po latach wielu więź z nim naprawiają.
Ponownie drzwi duszy Mu otwierają i do serc Go zapraszają.
Wielu jest takich, którzy Boga nigdy nie poznali. Tutaj, po raz pierwszy Go spotykają, po raz pierwszy się z Nim witają. Po raz pierwszy Go poznają i przekonują się, że On Miłością nieskończoną. Rozmawiają, pytają, rozważają i serc lodowce roztapiają. Tańcem i śpiewem z radością Boga wychwalają, świadectwo dając wiary.
Lednickie spotkanie, choć z pozoru to tylko pole i blaszana konstrukcja, jest wyjątkowym czasem. Wszystkiego można doświadczyć. Indywidualnego i wspólnotowego spotkania Boga, poczucia jedności i braterstwa. Lednica to czas refleksji i zadumy, młodzieńczej radości i śpiewów, ciekawych i jedynych w swym rodzaju rozmów. Lednica to nowe przyjaźnie, to tysiące przyjeżdżających rok rocznie młodych osób, które pragną spotkać się z Jezusem i sobą nawzajem.
Również i w moim życiu lednickie spotkania przyczyniły się do przemian.
To tam miało miejsce pojednanie się z Bogiem po wielu latach.
To tam, przechodząc prze Bramę Tysiąclecia, rozpoczęły się zmiany trwające po dziś dzień.
Ewa Sitarek
liczba odsłon: 2440 | dodano: 2010-06-14 17:32:08
Tweetnij
Profil na FB
