Czym jest przyjaźń w moim życiu Ichtis.info

Czym jest przyjaźń w moim życiu

O swoich przyjaźniach i ich znaczeniu opowiadają na łamach Dziennika poetka, pisarz, kapłan, siostra zakonna i profesor. Przytaczamy wypowiedzi abp. Gocłowskiego i s. Chmielewskiej.

Abp Tadeusz Gocłowski: - Posługiwanie się pojęciem przyjaźni w moim przypadku jest umowne. O przyjaźni można mówić, gdy jest głęboka, szczera, wyłączna. Przyjaciel to ktoś, komu całkowicie można zawierzyć, zwierzyć się ze wszystkich swoich spraw. W tym sensie ja sam przyjaciół nie mam. Kapłan, a zwłaszcza biskup, każdego człowieka winien traktować jak przyjaciela. Wyłączność w przyjaźni w stosunku do określonego człowieka w jakiś sposób osłabiałaby jego kontakty z innymi. Gdybym kogoś jednego bądź parę osób obdarzył tak pojmowaną przyjaźnią, wyłączyłbym z niej innych ludzi, a jako kapłan powinienem mieć równy stosunek do wszystkich. Przyjaźń jest postulatem w życiu człowieka. Jeśli człowiek nie może powiedzieć, że ma przyjaciela na śmierć i życie, to trochę jest to jakiś brak w nim. I ja przyznaję się do tego braku. Zamiast pojęciem „przyjaźń” wolałbym się posługiwać pojęciem „głębsze zaufanie do człowieka”. Mam wielu przyjaciół, ale w sensie szerszym przyjaźni: wśród lekarzy, ludzi sprawujących różne ważne funkcje administracyjne, państwowe. Łączy nas wspólne myślenie na pewne tematy, wspólne dążenie do osiągnięcia pewnych celów. Gdy zastanawiam się, czy po tych 48 prawie latach spędzonych w Gdańsku mam przyjaciół, dochodzę do wniosku, że nie mam nieprzyjaciół, i to też jest wartość.

S. Małgorzata Chmielewska: Przyjaźń zawsze była obecna w moim życiu i ma dla mnie ogromne znaczenie. To jedna z form miłości i jest relacją absolutnie bezinteresowną. Bezpośrednio może nam się nawet nie opłacać, może nas sporo kosztować: wysiłku, energii, cierpliwości. Prawdziwa przyjaźń – jak miłość – buduje i wzmacnia człowieka. Rozwijamy się właśnie dlatego, że uczymy się kochać. W przyjaźni ważne jest, by komuś na nas zależało. Jeśli spotkamy kogoś takiego, nie będziemy samotni. Jednak przyjaźń trzeba też pielęgnować. Ona dojrzewa w miarę przeżywania wspólnych doświadczeń, pokonywania trudności, prób. To jest dar, który wymaga przebaczenia, cierpliwości, pracy. Moje przyjaźnie trwają już bardzo wiele lat. Naprawdę wiernych i dobrych przyjaciół mam kilku. Sprawdzili się w chwilach trudnych i dobrych. Bo przyjaciela można poznać po tym, że kiedy będzie ci na czymś zależało, przyjdzie ci z pomocą. Przyjaciele mogą się różnić pod wieloma względami, ale nie ma przyjaźni bez przynajmniej części wspólnie wyznawanych wartości. A także bez prawdy. Saint-Exupery, autor „Małego Księcia”, najpiękniejszej książki o przyjaźni, powiedział, że przyjaciele to dwoje ludzi, którzy związani tą samą liną wspinają się na ten sam szczyt. Przyjaźń jest właśnie po to, by razem wspinać się na ten sam szczyt. Tak było i w moim życiu: spotkałam ludzi, którym zależało na tym samym co mnie. Z niektórymi z nich do dzisiaj wspinam się na ten sam szczyt, a niektórzy już nie żyją.

liczba odsłon: 5731 | dodano: 2008-10-28 16:23:26