| Nie zatracić pojęcia liturgii |
...czyli o występach scholkowych słów kilka.
Kilka dni temu dowiedziałem się, że nie idę z duchem czasu. W sumie by mnie to nie zdziwiło, w końcu mam konserwatywne poglądy. Jednakże tematem, w którym okazałem się być zgrzybiałym ramolem, pomimo młodego wieku, była kwestia liturgii. Byłem tym zaskoczony tym bardziej, że nie jestem zwolennikiem całkowitego powrotu Nadzwyczajnej Formy Rytu Rzymskiego, co wielu tradsów ma mi za złe. Ciekawym jest jednak, za co zostałem zbesztany od „głupków” i „nie idących z duchem czasu”.
W autobusie miejskim, zmierzając w stronę Starego Miasta, spotkałem moją znajomą z parafialnej wspólnoty Ruchu Światło-Życie. Dowiedziałem się, że ta oto znajoma wybiera się na kurs animatora muzycznego. Szczerze się ucieszyłem. Zawsze kochałem przepiękną muzykę w liturgii, w której zmysł słuchu odczuwa szczególną mistykę Mszy świętej i wprowadza umysł do przeżywania rzeczy niezwykłych. Okazało się jednak, że moje wzniosłe myśli i marzenia dotyczące uświetnienia liturgii w mojej parafii zostały szybko rozwiane. Dowiedziałem się bowiem, że moja znajoma przygotowuje scholę parafialną, która co miesiąc na jednej z niedzielnych Eucharystii „uświetni swoim śpiewem Mszę świętą”. W zdaniu, które jest w cudzysłowie, tylko jedno stwierdzenie się zgadza – Msza święta. Bowiem zawodzenia nastoletnich dziewczynek przy akompaniamencie gitary nie można nazwać ani śpiewem, ani uświetnieniem. W momencie, w którym delikatnie stwierdziłem, że szczególnie tak małe dzieci trzeba dobrze przygotować do śpiewu w czasie liturgii, aby wykonanie to nie było – delikatnie mówiąc – słabe, nie wspominając o tym, że według konstytucji liturgicznej śpiewem liturgicznym pozostał Chorał gregoriański, usłyszałem wspomniane słowa, to znaczy, że jestem „głupkiem” i „nie idącym z duchem czasu”. Była także mowa, że nie jestem „lajtowy”…
Tak się zdarzyło, że grupa ta śpiewała na Mszy, na której byłem. W czasie wejścia, gdy śpiewali, nie rozumiałem zupełnie słów. Nad ich głosikami unosił się jeszcze jeden – chłopaka przechodzącego mutację, który pomagał w śpiewie. Dobrze, że śpiewali jeszcze tylko dwa razy…
Co doprowadziło do tego, że współcześni katolicy zatracili zmysł muzyczny? Co doprowadziło do tego, że księża nie chcą zwrócić uwagi na fakt, że Msza święta jest najważniejszym wydarzeniem i nie można traktować jej jako występu scholkowego i prezentacji umiejętności dzieci? Bo na to może być przecież czas po Eucharystii.
W imię aktywizacji wiernych doprowadziło się do tego, że zupełnie zatraciliśmy pojęcie sacrum. Msza święta może być równie dobrze występem zespołu muzycznego, prezentacją grup parafialnych, czy też okazją do uśmiechania się do przyjaciół w czasie znaku pokoju, zapominając o obrzędzie „łamania”, który w tym czasie odbywa się na ołtarzu. Ale kto by pamiętał o tym, że Msza święta jest Ofiarą i Ucztą, i że najważniejszy w niej jest Bóg? Nieraz słyszałem, że najważniejszą sprawą w czasie liturgii jest samopoczucie wiernego. Zapominają o Bogu, któremu od wieków katolicy oddawali cześć w czasie Mszy świętej, potrafili cierpieć, a nawet ginąć w obronie Eucharystii, swoje samopoczucie pozostawiając poza drzwiami świątyni. A dziś z samopoczucia uczestniczącego w liturgii uczyniło się bożka, któremu ma wszystko hołdować. Nawet za cenę profanacji Mszy świętej.
Nie chcę tu żalić się przed Czytelnikami nad stanem pojęcia sacrum wśród wiernych. Chcę powiedzieć wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób są odpowiedzialni za liturgię, a więc przede wszystkim księżom, siostrom zakonnym, organistom, ministrantom i lektorom, jak również wszystkim uczestniczącym we Mszy świętej – nie zatraćmy w sobie normalnego pojęcia liturgii jako oddawaniu czci Bogu, i nie dopuśćmy do zagubienia tej myśli wśród tych, na których mamy wpływ.
Kajetan Rajski
Jakie jest Twoje zdanie? Spotkajmy się na forum - kliknij TUTAJ, aby wejść w temat "Liturgia" lub TUTAJ, aby znaleźć się w temacie "Muzyka" na naszym forum internetowym. Możesz także założyć nowy temat bądź kontynuować wymianę zdań w już istniejącym temacie. Serdecznie zapraszamy do dyskusji.
W autobusie miejskim, zmierzając w stronę Starego Miasta, spotkałem moją znajomą z parafialnej wspólnoty Ruchu Światło-Życie. Dowiedziałem się, że ta oto znajoma wybiera się na kurs animatora muzycznego. Szczerze się ucieszyłem. Zawsze kochałem przepiękną muzykę w liturgii, w której zmysł słuchu odczuwa szczególną mistykę Mszy świętej i wprowadza umysł do przeżywania rzeczy niezwykłych. Okazało się jednak, że moje wzniosłe myśli i marzenia dotyczące uświetnienia liturgii w mojej parafii zostały szybko rozwiane. Dowiedziałem się bowiem, że moja znajoma przygotowuje scholę parafialną, która co miesiąc na jednej z niedzielnych Eucharystii „uświetni swoim śpiewem Mszę świętą”. W zdaniu, które jest w cudzysłowie, tylko jedno stwierdzenie się zgadza – Msza święta. Bowiem zawodzenia nastoletnich dziewczynek przy akompaniamencie gitary nie można nazwać ani śpiewem, ani uświetnieniem. W momencie, w którym delikatnie stwierdziłem, że szczególnie tak małe dzieci trzeba dobrze przygotować do śpiewu w czasie liturgii, aby wykonanie to nie było – delikatnie mówiąc – słabe, nie wspominając o tym, że według konstytucji liturgicznej śpiewem liturgicznym pozostał Chorał gregoriański, usłyszałem wspomniane słowa, to znaczy, że jestem „głupkiem” i „nie idącym z duchem czasu”. Była także mowa, że nie jestem „lajtowy”…
Tak się zdarzyło, że grupa ta śpiewała na Mszy, na której byłem. W czasie wejścia, gdy śpiewali, nie rozumiałem zupełnie słów. Nad ich głosikami unosił się jeszcze jeden – chłopaka przechodzącego mutację, który pomagał w śpiewie. Dobrze, że śpiewali jeszcze tylko dwa razy…
Co doprowadziło do tego, że współcześni katolicy zatracili zmysł muzyczny? Co doprowadziło do tego, że księża nie chcą zwrócić uwagi na fakt, że Msza święta jest najważniejszym wydarzeniem i nie można traktować jej jako występu scholkowego i prezentacji umiejętności dzieci? Bo na to może być przecież czas po Eucharystii.
W imię aktywizacji wiernych doprowadziło się do tego, że zupełnie zatraciliśmy pojęcie sacrum. Msza święta może być równie dobrze występem zespołu muzycznego, prezentacją grup parafialnych, czy też okazją do uśmiechania się do przyjaciół w czasie znaku pokoju, zapominając o obrzędzie „łamania”, który w tym czasie odbywa się na ołtarzu. Ale kto by pamiętał o tym, że Msza święta jest Ofiarą i Ucztą, i że najważniejszy w niej jest Bóg? Nieraz słyszałem, że najważniejszą sprawą w czasie liturgii jest samopoczucie wiernego. Zapominają o Bogu, któremu od wieków katolicy oddawali cześć w czasie Mszy świętej, potrafili cierpieć, a nawet ginąć w obronie Eucharystii, swoje samopoczucie pozostawiając poza drzwiami świątyni. A dziś z samopoczucia uczestniczącego w liturgii uczyniło się bożka, któremu ma wszystko hołdować. Nawet za cenę profanacji Mszy świętej.
Nie chcę tu żalić się przed Czytelnikami nad stanem pojęcia sacrum wśród wiernych. Chcę powiedzieć wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób są odpowiedzialni za liturgię, a więc przede wszystkim księżom, siostrom zakonnym, organistom, ministrantom i lektorom, jak również wszystkim uczestniczącym we Mszy świętej – nie zatraćmy w sobie normalnego pojęcia liturgii jako oddawaniu czci Bogu, i nie dopuśćmy do zagubienia tej myśli wśród tych, na których mamy wpływ.
Kajetan Rajski
Jakie jest Twoje zdanie? Spotkajmy się na forum - kliknij TUTAJ, aby wejść w temat "Liturgia" lub TUTAJ, aby znaleźć się w temacie "Muzyka" na naszym forum internetowym. Możesz także założyć nowy temat bądź kontynuować wymianę zdań w już istniejącym temacie. Serdecznie zapraszamy do dyskusji.
liczba odsłon: 1362 | dodano: 2010-10-01 18:14:37
Tweetnij
Profil na FB
