Dziękujcie zawsze za wszystko Bogu Ojcu
(Ef 5,20)

Prz 9,1-6;
Ef 5,15-20;
J 6,51-58

Duchu Święty, przyjdź!
Jezu, z Twoją pomocą rozpoczynam rozważanie tekstu biblijnego, który Kościół podaje na XX Niedzielę Zwykłą.

Wiemy o tym, że za każde dobro trzeba dziękować. Słowo „dziękuję” należy do tak zwanych magicznych słów, które zmieniają ludzkie życie i czynią człowieka lepszym. Rodzice i wychowawcy uczą dzieci, by dziękowały, gdy coś otrzymają. Nie dziwi nas fakt, że św. Paweł nawołuje do tego, by dziękować Bogu. Jednak zaskakujące są słowa „zawsze za wszystko”. Trudno jest przecież dziękować za chorobę, cierpienie, smutek.

Jednak wszystkie złe wydarzenia są również częścią ludzkiego życia. Poprzez grzech pierworodny została na świat wprowadzona śmierć, a wraz z nią cierpienie, smutek, choroba. Zawsze mogą się nam zdarzyć te przykre sytuacje. Ważne jest jednak, by w takich chwilach nie popadać w beznadzieję i frustrację, ale mimo wszystko zachować przekonanie o tym, że Bóg nawet z wielkiego zła może wyprowadzić dobro. Należy przyjąć z pokorą to cierpienie, które nas dotknęło, a nawet – choć wydaje się to trudne – podziękować za nie. Św. Paweł często nawoływał, by być wdzięcznym za wszystko. Wtedy, gdy będziemy dziękować, Bóg sam ześle nam pomoc.

Przemyślę w tym tygodniu:
1. Czy jestem wdzięczny Bogu za dobro, które mnie spotyka?
2. Czy potrafię dziękować również za zło?
3. Czy moja modlitwa jest częściej dziękczynna czy błagalna?

Tekst: Kajetan Rajski

Komentarze