Założycielem Wspólnoty Emmanuel jest P. Goursat. W 1933 r. przeżył on nawrócenie, które określił jako wylanie Ducha Święteg. Z czasem odkrył wartość nabożeństwa do Serca Jezusowego i adoracji Najświętszego Sakramentu. Stworzył kilkunastoosobowy krąg biblijny, a także współpracował z Legionem Maryi we Francji.

W okresie powojennym poszukiwał nowych form ewangelizacji i stosował je (m.in. rozpowszechnianie książek religijnych i telewizyjne transmisje Mszy Świętych). Od 1970 r. P. Goursat zaczął gromadzić młodzież, która pod jego wpływem doświadczała nawrócenia. W Szczecinie spotkania wspólnoty odbywają się w Sanktuarium Najświętszego Serca Pana Jezusa

W 1971 r. poznał Katolicką Odnowę Charyzmatyczną w USA i Kanadzie oraz nawiązał współpracę z M. Cattą. Od 1972 r. Goursat i Catta zaangażowali się w Katolicką Odnowę Charyzmatyczną we Francji, co wpłynęło korzystnie na młodzieżową grupę modlitewną, którą prowadzili. W lutym 1973 r. dołączyły do niej dwie nowe grupy. Pierwsza z nich stanowiła miejsce pogłębiania wiary, druga przyjmowała nowe osoby, a trzecia z nich była prowadzona przez młodych animatorów i miała młodzieżowy charakter. Rozwój grup był zaskakujący, ponieważ w maju 1973 r. liczyły one 500 członków.

 
W marcu 1973 r. animatorzy grup zdecydowali, że ich wspólną nazwą będzie „Emmanuel” (por. Mt 1, 23). Nazwa miała pomóc w zachowaniu tożsamości i jednoczeniu uczestników spotkań. Także z tym zamiarem powołano moderatora grup, którym do 1985 r. był P. Goursat. Animatorzy  doszli do przekonania, że należy się zjednoczyć, co stanowiło inspirację do powstania przyszłej Wspólnoty Emmanuel. Dlatego też już wiosną 1973 r. P. Goursat i M. Catta postanowili utworzyć stowarzyszenie wiernych poświęcone ewangelizacji.

W 1974 r. trzy osoby zamieszkały razem z P. Goursatem w pomieszczeniach plebanii udostępnionych przez siostry zakonne. Ten dom stał się pierwszym domem nieformalnej jeszcze Wspólnoty Emmanuel. Inicjatorzy wspólnoty poświęcali każdego dnia dwie godziny na adorację Najświętszego Sakramentu, która stała się ich podstawową formą modlitwy.

Z czasem przyjęli oni nazwę „Bractwo Jezusowe”. Dwie osoby pracowały zawodowo, a moderator, wspomagany wolontariuszami, zajmował się przygotowywaniem weekendów formacyjnych dla grup Paryża. W lipcu 1975 r. inicjatorzy wspólnoty przeprowadzili pierwsze tygodniowe sesje katechetyczne, w których każdorazowo brało udział 600 osób.
W 1976 r. grupy Emmanuel uczestniczyły w spotkaniu wspólnot charyzmatycznych w Lourdes i prowadziły letnie sesje katechetyczne. W tym roku P. Goursat z kilkoma animatorami poznawał wspólnoty wywodzące się z Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej w USA: The Word of God (Ann Arbor), The people of Preis (South Bend) i The Church of the Redeemer (Houston). Pod wpływem tych wspólnot amerykańskich P. Goursat przekonał się o możliwości rozwinięcia szerokiej wspólnoty składającej się z rodzin, duchownych, osób konsekrowanych, żyjących w mieście i pracujących normalnie w świecie[16]. Od tego momentu animatorzy po raz pierwszy zaczęli mówić nie o grupach, lecz o Wspólnocie Emmanuel (Communaute de I’Emmanuel).

18 VI 1977 r. do inicjatorów Wspólnoty Emmanuel przyłączyło się 50 nowych osób. Nastąpiło to po publicznym wyrażeniu zobowiązań do modlitwy, służby i ewangelizacji we Wspólnocie Emmanuel. Były to zobowiązania na jeden rok, z możliwością ponownego zobowiązania każdego roku. W tym samym roku kolejne 5 osób zobowiązało się do życia w Bractwie Jezusowym, mieszkającym w domach wspólnotowych. Jak wynika z dotychczasowej analizy, Bractwo Jezusowe od początku było ściśle zjednoczone ze Wspólnotą Emmanuel (pracujący zawodowo) i rozwijało się razem z nią.

Z czasem zaczęły powstawać nowe domy Bractwa Jezusowego we Francji i innych krajach. W 1985 r. kard. J. M. Luistiger zatwierdził Wspólnotę Emmanuel i Bractwo Jezusowe jako prywatne stowarzyszenie wiernych. W 1990 r. Wspólnota Emmanuel liczyła już 4000 członków, a Bractwo Jezusowe gromadziło 1000 wiernych. 8 XII 1992 r. Stolica Apostolska zatwierdziła Wspólnotę Emmanuel i Bractwo Jezusowe jako prywatne stowarzyszenie wiernych na prawie papieskim ze wspólnym statutem, który został zatwierdzony na pięć lat. 8 XII 1998 r. Wspólnota Emmanuel i Bractwo Jezusowe uzyskały ostateczne zatwierdzenie papieskie.

Obecnie Wspólnota Emmanuel działa w 50 krajach. Należy do niej około 6000 osób, z czego 4000 we Francji. Wśród nich jest około 130 księży, 12 diakonów stałych i 80 seminarzystów. Wspólnota Emmanuel prowadzi 15 parafii w różnych krajach. W spotkaniach katechetycznych tej wspólnoty regularnie uczestniczy 200 000 osób.

W Polsce Wspólnota Emmanuel rozpoczęła działalność w 1993 r. podczas weekendów małżeńskich „Miłość i Prawda” w Warszawie, prowadzonych przez dwa francuskie małżeństwa[29]. Ich inicjatorką była katechetka M. Pieńkowska – wówczas jedyny członek Wspólnoty Emmanuel w Polsce. Efektem spotkań „Miłość i Prawda” było przyłączenie się do wspólnoty 11 małżeństw. W 1997 r. do Wspólnoty Emmanuel w Polsce należało około 70 osób, a w 2006 r. 350.  

Wspólnota Emmanuel działa w Szczecinie w parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa. Spotkania odbywają się w każdy piątek o godz. 18.30 w sali Hlonda, za Sanktuarium (wejście od ul. Więckowskiego). Spotkania są otwarte dkla wszystkich. http://www.szczecin.emmanuel.info.pl/

Komentarze