| Wiosenna gra w miłość |
Wiosna wisi już w powietrzu. Widać ją na sklepieniu nieba, gdy słońce z każdym dniem co raz wyżej wspina się do chmur. A z wiosną budzą się ludzkie uczucia. Budzą się serca spragnione miłości, otrzepują się ze śnieżnego puchu, jeszcze zalegającego, gdzieś na chodnikach. Znów zaczynamy flirtować, zaczynamy grać w miłość.
Chcemy kochać i chcemy być kochani. Pragniemy stałego związku – zapominając, że nic na siłę. Wszystko ma swój wyznaczony czas, wszystko musi dojrzeć. Cierpliwość to jedna z tych cech, która najtrudniej trzyma się naszego „ja”.
Wiosna rozwija się powoli, kwiaty wolno i leniwie pokazują nam swoje liście, potem główki pąków i płatki. Podobnie nasze uczucia wymagają flirtu, zauroczenia, gry w miłość. Nie można grać w miłość – to nie hazard, to ludzkie uczucia – czyżby? A czy w miłości jesteśmy racjonalni? Gramy w miłość, flirtujemy, trzepocząc rzęsami, bezbłędnym uśmiechem zaczepiamy się nawzajem. Bez pamięci tracimy się w tej grze, stawiając co raz wyższe stawki. A flirt rozświetla dni naszego życia, bardziej niż wiosenne słońce.
Kwiat, pocałunek – ta gra w miłość zdaje się nie mieć końca. Jednak to wymaga czasu, wspólnego czasu i dochodzenia do siebie z różnych stron, by nie odpaść z gry tuż po starcie.
liczba odsłon: 1174 | dodano: 2010-03-13 20:42:20
Tweetnij
Profil na FB
