Petr Nosalek - mówi o sobie: jestem reżyserem starej daty, dla którego słowa Zbigniewa Herberta z wiersza "Przesłanie Pana Cogito": "Powtarzaj stare zaklęcia ludzkości, bajki i legendy" stanowią ciągle twórcze wyzwanie. "Teatr jest dla mnie szukaniem nadziei, wiary w to, że w nas, małych więcej jest dobra niż zła." Właśnie dlatego wybrał dziewiętnastowieczną baśń Oskara Wilde`a pt. "Syn gwiazdy". Razem z Pavlem Hubičką, scenografem spróbowali odnaleźć sposobu na wystawienie tego "muzealnego" tekstu i w poszukiwaniu dlań nowych przestrzeni znaleźli się... w muzeum, w którym rozmawiają nie tylko wypchane zwierzęta, ale ożywają lalki. Jak powiedział reżyser, postanowili "przeopowiadać" Wilde`a, obudować go scenami bliskimi naszej rzeczywistości, w której tak jak i dawniej ogarnięte pychą dzieci wypierają się swoich rodziców. Wilde opisuje jeszcze jedno zjawisko, które zaczyna dominować we współczesnej kulturze - jest to narcyzm, ów niebezpieczny zarówno dla człowieka, jak i jego otoczenia samozachwyt i egoizm, któremu towarzyszą potrzeba dominacji i postawa braku szacunku dla drugiego człowieka. (z Gazetki Teatralnej "Gabit" nr 27)

przedstawienie w planie żywym i lalkowym, dla widzów od lat 6

Komentarze