Film będący jednym ze środków przekazu artystycznego umożliwia za pomocą obrazu przedstawienie dowolnego wydarzenia, rzeczy lub postaci. Nakręcenie biografii wymaga wyczucia zarówno scenarzystów, reżyserów oraz aktorów aby jak najlepiej wczuć się w daną osobą i ukazać ją jak najpełniej.

W marcu na ekrany kin wszedł film Kordiana Piwowarskiego „Baczyński” opowiadający o ostatnich latach życia poety Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Urodzony w 1921 r. , chodził do jednej klasy gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie z Rudym, Alkiem i Zośką bohaterami „Kamieni na Szaniec”. Podczas wojny studiował na tajnym uniwersytecie polonistykę. W 1942 r. ożeni się z Barbarą Drapczyńską. Tak jak jego koledzy z gimnazjum angażował się w działalność konspiracyjną. Wziął udział w Powstaniu Warszawskim. Zginął 4. dnia walk. Jego żona umarła niedługo po nim. Poezja Baczyńskiego była publikowana już podczas okupacji. Po wojnie jego przyjaciele wydali jego zachowane utwory.

67 minutowy obraz Piwowarskiego jest mieszanką dokumentu z filmem fabularnym. W postać Krzysztofa Kamila Baczyńskiego wcielił się Mateusz Kościukiewicz znany m.in. z „Wszystko co kocham”. W filmie pojawiają się nagrania ostatnich żyjących osób mające styczność z poetą, które opowiadają, bądź komentują widziane przez widza sceny. Młodzi ludzie podczas filmu czytają twórczość Baczyńskiego, co wraz z obrazem tworzy klimat bliskości z latami twórczości. Poeta jest przedstawiony jako wrażliwy lecz zamknięty w sobie chłopak, który głęboko przeżywa otaczającą go rzeczywistość wojenną. Chowa w sobie trwogę i myśli, uzewnętrzniając je za pomocą poezji. On sam jak i jego poezja, jest nie rozumiana przez rówieśników, co pogłębia tylko dystans między nim a otoczeniem. Jedyną osobą, która stara się go zrozumieć jest żona Barbara.

Głównym problem poruszonym w filmie jest dylemat moralny wyboru drogi życiowej. Baczyński ma do wyboru walkę przeciwko okupantowi, narażając swoje życie, albo spokojną twórczość poety, który stara się przetrwać. Baczyński, przedstawiciel pokolenia „Kolumbów” w którego domu istniała tradycja służby wojskowej nie mógł stać obojętnie, gdy jego rówieśnicy działali w konspiracji. Mimo, że fizycznie i mentalnie nie nadawał się na żołnierza, poczucie obowiązku wobec ojczyzny było w nim silniejsze. Niewidzialna siła i upór popycha go w świat, który jest obcy dla wrażliwego człowieka. Robi rzeczy, które może i nie sprawiają mu przyjemności, jednak z poczuciem, że właśnie tak należy postępować. Baczyński stawia na szale nie tylko swoje życie i poezję, ale także bezpieczeństwo bliskich, przechowując broń w swoim mieszkaniu. Jego śmierć jest kolejnym tragicznym kamieniem rzuconym przez Boga na szaniec polskiej walki o niepodległość.

Na koniec tego ciekawego filmu została przeprowadzona sonda. Zapytano trzech młodych ludzi, czy umieliby poświęcić swoją pracę i karierę dla walki o niepodległość. Dwie osoby dały do zrozumienia, że nie zawahałyby się poświęcić swoich sił i życia dla ojczyzny. Mimo, że twórczość Baczyńskiego może być nam obca, to jednak on sam mentalnie jest nam bliski na tyle, że rozumiemy jego wybory. Polski duch narodowy jak i poezja Baczyńskiego jest ponadczasowa.

Paweł Muszyński

Komentarze