Na rekolekcjach w Świnoujściu byłam po raz drugi. Chciałam kolejny raz przeżyć wspaniały czas z Bogiem. Temat tegorocznych rekolekcji „Jak być szczęśliwą?" na początku nie wydawał mi się trudny. Właściwie to pomyślałam, że odpowiedź jest oczywista. Byłam pewna, że każdy z nas jest szczęśliwy tylko czasami nie potrafi zauważyć tej radości. Z czasem jednak odkryłam, że w różny sposób można pojmować szczęście. To historia opowiedziana przez Siostrę Wiktorię w pełni mi to uświadomiła.

Zrozumiałam, że mi, jako zwykłemu człowiekowi jeszcze bardzo dużo brakuje do osiągnięcia prawdziwej radości. Uświadomiłam sobie, że szczęście to nie tylko kochająca rodzina, mąż, dzieci, dobry byt, ale szczęście to przede wszystkim miłość Boga. To On powinien być naszą radością. Sprawiać, że jesteśmy zadowoleni z życia, samego siebie, z tego, co udało się nam osiągnąć. Jego miłość powinna dawać nam największy powód do zadowolenia. Już dziś wiem, że zbliżając się do Jezusa odkrywam prawdziwe szczęście. Szczęście, jakie bez niego nie można, by było tak nazwać.

Dziękuje, że właśnie na tych rekolekcjach po raz kolejny mogłam w pełni poznać Boga. Spotkać się z nim sam na sam podczas adoracji. Dziękuję, za każdą wspaniałą chwilę, w której udało mi się odetchnąć od okrutnej rzeczywistości, że mogłam, choć na chwilę zapomnieć o problemach i przytulić się mocno do Pana Jezusa. Poczuć Jego miłość, której do tej pory nie czułam.

Rekolekcje pozwoliły mi zrozumieć działanie Boga. Przestałam mieć do niego żal, za wszystkie złe chwile, które miały miejsce w moim życiu. Konferencje księdza Macieja z dnia na dzień coraz bardziej przybliżały mnie do Jezusa. Dziękuje również diakonowi Bartkowi, siostrze Wiktorii, siostrze Irenie i siostrze Magdalenie za ich codzienny uśmiech, ciepłe i pełne miłości serce.

Dziękuje także wszystkim dziewczynom obecnym na tych rekolekcjach. Za ich życzliwość i wsparcie w trudnych chwilach, za każdą minutę spędzoną w ich gronie. Dziękuje także rodzinie, która była obecna na tych rekolekcjach. Za ich przykład miłości do Boga i drugiego człowieka.

Ale najbardziej dziękuję Panu Bogu. To On sprawił, że mogłam przeżyć wspaniały czas rekolekcji. Czas, który wiele mnie nauczył i sprawił, że stałam się kimś innym. Kimś lepszym, kimś kochanym, kimś rozumianym, kimś wspaniałym. Teraz już się nie boję okazywać swojej wiary i miłości do Boga. Wreszcie mogę twardo stąpać po ziemi.

Magdalena Szcześniak
Uczestniczka rekolekcji pt."Jak być szczęśliwą?", Świnoujście 2011 r.

Komentarze