Lb 21,4b-9 * Ps 78 * Flp 2,6-11 * J 3,13-17

Spojrzenie na Krzyż

Jakie to ważne, by w naszych kościołach, kaplicach i domach były krzyże na których figura Jezusa to nie kicz ani wymysł nazbyt wybujałej fantazji artysty. By figury te były proste, piękne i przemawiające do serce człowieka. Byśmy patrząc na nie mogli w wierze przeżyć spotkanie z Ukrzyżowanym, tak jak przeżywali je święci: Franciszek, Dominik, Katarzyna, Teresa, Jan i wielu, wielu innych. By każdy z nas „ukąszony” przez zło, grzech, słabość nie uciekał, nie krył się „po kątach” i w ciemnościach, ale byśmy z wiarą i nadzieją szli pod ten Krzyż i spoglądali na Jedynego, Który może nas wybawić, Który może nas uratować. Byśmy w Jego spojrzeniu odkrywali Miłość Boga, która nie objawia się by nas potępić ale by nas wyzwolić i obdarzyć sobą.

Być sługą

On ogołocił samego siebie i stał się sługą, a nam powiedział: kto idzie za Mną a nie bierze swego krzyża nie może być moim uczniem. Stać się sługą. Sługa to ten, który ma Pana i spogląda na Niego jak Dawid: „Pana zawsze miałem przed oczami” (por. Ps 16). Mieć Pana przed oczami w każdej sytuacji naszego życia. W różnym czasie, miejscu, okolicznościach, wydarzeniach i przy różnych osobach, które spotykamy – być Jego sługą. Szukać Jego woli, słuchać Jego Słowa, pytać odważnie i uczciwie: „co mam czynić Panie?”. Zgodzić się, że odpowiedź, którą usłyszę nie zawsze będzie szła po linii moich myśli i odczuć. Zaufać Jemu i iść. Iść w trudzie i radościach, w świetle i ciemnościach, w pewności i jej braku, widząc jasno i jakby przez mgłę.

Komentarze