Świadectwo rekolekcji powołaniowych

Wyniosłem z tych rekolekcji dużo dobrych rzeczy. Pogłębiam przez to wiarę, rozwija mi się świadomość i przez te rekolekcje rozeznałem swoje powołanie do kapłaństwa. I jestem bardziej dojrzalszy. Panie Jezu, Ty wiesz, że ja chcę Ci służyć. Dopomóż mi w dążeniu do świętości. Ja wierzę, że zdam maturę i po maturze przyjdę do seminarium.
S. Rokosz

Świadectwo o rekolekcjach powołaniowych

Powołanie – jak sama nazwa wskazuje jest w stanem, w którym słyszy się Chrystusowe zaproszenie: Pójdź za Mną! W moim przypadku wyglądało to identycznie. Zrodziło się w moim sercu przekonanie, że droga Chrystusa, droga poniżenia i służby będzie dla mnie najlepszą. Na rekolekcje powołaniowe przyjechałem by rozeznać to uczucie. Nie chciałem by było to tylko przekonaniem. Chciałem mieć pewność. Pragnąłem powtórzyć za Hiobem: „Panie, choćbyś mnie zabił, ufać Ci będę!”. Przyznam się szczerze, jestem pozytywnie zaskoczony tym czasem. Oprócz odpowiedzi na pytania, z którymi przyjechałem, została mi uświadomiona istota prawdziwie głębokiej modlitwy. Kleryk Paweł na swoich naukach uświadomił mi istotę poświęcenia. Zrozumiałem, ze powołanie to nie tylko służba, lecz także oddanie się bez reszty Bogu i zaufanie Mu. Dzięki tym rekolekcjom rozwinąłem świadomość wielu prawd istotnych w tworzeniu wyjątkowej relacji z Panem. Powtarzając za św. Tereską od Dzieciątka Jezus: „Boga szukamy przez całe życie. Biada nam, jeślibyśmy zatrzymali się na drodze naszych poszukiwań”. Dzięki słowom tej świętej rozumiemy sens i piękno tych rekolekcji, czasu, który jest poświęcony poznawaniu Boga wraz ze swoim powołaniem. Bóg zapłać wszystkim osobom, dzięki którym rekolekcje te mogły się odbyć.
Zapewniam modlitwę
Piotr Śliżewski

Świadectwo o rekolekcjach powołaniowych

„Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i aby owoc wasz trwał”. Te kilka dni minęły tak szybko, że nawet nie spostrzegłem, kiedy rozjeżdżaliśmy się do naszych domów. To był czas modlitwy, dobrego słowa kapłanów i kleryków z AWSD. Powołani już do służby Bożej chcieli nam dopomóc w naszym powołaniu, bo trudna to rzecz dobrze rozpoznać swoje powołanie. Muszę przyznać, że to wszystko, czego doświadczyłem, było wielką pomocą w moim życiu duchowym, wewnętrznym. Po raz pierwszy zobaczyłem codzienne życie wspólnoty seminaryjnej diecezjalnej. Według mojej opinii, najważniejsze czego się nauczyłem to to, że ważna jest modlitwa w intencji powołań, powołanych i o swoją własną wiarę, o jej nieustanny wzrost, uświęcenie, o wzrost nadziei na życie wieczne i wzrost miłości do Boga i bliźniego.
Króluj nam Chryste!!!
Wojtek Wojtala
Szczecin, par. NSPJ

Komentarze