| Paulińskie Dni Młodych |
Paulińskie Dni Młodych, to zjazd młodzieży z parafii paulińskich, na czele z młodzieżą skupioną w różnego rodzaju wspólnotach i duszpasterstwach, takich jak: duszpasterstwa akademickie, służby liturgiczne, chóry, schole, zespoły, grupy pielgrzymkowe, i wszelkie inne skierowane do młodzieży w wieku gimnazjalnym, licealnym i akademickim. Zaproszenie skierowane jest także do wszystkich w wymienionym wieku, którzy zechcą czerpać z duchowości paulińskiej.
Po co te spotkania...?
Wyobraź sobie, że jesteś sam, np. w pustym domu. Niech to będzie stary dom. W przeciągu kilku ostatnich dni Twoi znajomi opowiedzieli wiele strasznych historii o morderstwach, włamaniach, o duchach... Wiesz, o co chodzi:) Przychodzi noc, a Ty jesteś sam... Co czujesz? O czym myślisz?
Myślę, że już nie raz w swoim życiu poczułeś strach, bezradność, samotność, beznadziejność, pustkę. Zresztą nie trzeba być samemu w strasznym domu, aby tak się czuć. Świat, który nas otacza jest jak ten dom. Twój rodzinny dom, Twoja miejscowość, TWOJE ŻYCIE jest często przepełnione uczuciami, których nie chciałbyś czuć.
Paulińskie Dni Młodych, to czas, w którym pragniemy Ci pokazać, że w tym życiu nie jesteś sam! Że pomimo otaczającej Cię bezradności, różnych ludzi, problemów i zła - NIE JESTEŚ SAM!!! Wokół Ciebie jest wielu ludzi, młodych, którzy tak jak Ty borykają się z życiem i uczą się go, którzy uczą się podejmować decyzje, podążać za własnym sumieniem, uczą się kierować Bogiem w swoim życiu, bo wiedzą, że Bóg i Jego Wola są najpiękniejszą drogą ludzkiego życia. Chcemy pokazać Ci, że Bóg jest przy Tobie, nawet w największych ciemnościach Twojego życia. Chcemy pokazać Ci, że razem we wspólnocie jest po prostu łatwiej.
Chcemy też przybliżyć Ci wspólnotę zakonną - Paulinów i pokazać, że w XXI w. można radykalnie podążać za Jezusem, oddając Mu całkowicie swoje życie. A wyliczając, to można byłoby napisać tak:
- ewangelizacja;
- integracja pracy duszpasterskiej z młodzieżą w duszpasterstwach prowadzonych przez paulinów;
- nawiązanie więzi pomiędzy młodymi, pragnącymi czerpać z duchowości paulińskiej;
- krzewienie duchowości pustyni i kultu maryjnego;
- prezentacja największych zagrożeń dla wiary, płynących ze współczesnej cywilizacji oraz podanie narzędzi do ich rozeznawania i obrony przed nimi.
Informacje i kontakt:
www: www.pdm.paulini.pl
forum: pdmosppe.p2a.pl
email: pdm.osppe@gmail.com
Hasło tegorocznego spotkania brzmi: Potop 2010. Dlaczego akurat POTOP? Ponieważ w tym jednym, krótkim słowie mieści się wystarczająca ilość treści i znaczeń, aby opisać złożoną sytuację tego pokolenia w odniesieniu do, co najmniej, dwóch znanych powszechnie wydarzeń.
POTOP w biblii, to odpowiedź Boga na całkowitą, wewnętrzną degenerację cywilizacji. Ale w tym czasie, ośmieszając się w oczach wszystkich, Noe sam budował Arkę. Od niego zaczęło się nowe.
POTOP z XVII wieku, to w historii Polski pierwsza cywilizacyjna destrukcja na skalę całego narodu, ale właśnie wtedy jeden człowiek dla Szwedów i kolaborantów śmieszny w swoim uporze, okazał się iskrą, która zapaliła zamoknięte beznadzieją ściernisko, rozpaliła na nowo płomień i żarliwość wiary. Paulin, ojciec Augustyn Kordecki.
POTOP dzisiaj, to potężny ideologiczny napór neopogaństwa na chrześcijańską cywilizację Europy, w której Polska jawi się jako jedna z ostatnich, wciąż zalewanych wysp/gór, o stale zmniejszającej się powierzchni. To fala cywilizacji śmierci w ofensywie na stały ląd wiary i obiektywnej prawdy (cywilizacja życia).
POTOP w Polsce, to obecnie już nie niszczenie jednostek, ale deprawacja całych generacji. To choćby niewiarygodny zalew kolorowej głupoty w gazetach i prymitywizmu w telewizji, przepastne otchłanie w internecie. To również medialne kreowanie na absolutne autorytety ludzi, o poglądach zmieniających się wraz z sondażami popularności. Totalna promocja singloegoizmu. To agresywna próba wmawiania nam, że wiara to rodzaj dziecięcej potrzeby lub, co najwyżej, świąteczny zwyczaj, ale z pewnością nie styl życia na co dzień, różniący nas od wszystkich.
Dlatego POTOP to również odkrycie, że:
- gdzie wzmógł się grzech, jeszcze obficiej rozlewa się łaska. Każde pokolenie powołane jest do tego, by w swoim czasie budować Arkę. Potrzeba budujących cierpliwie wiarę w sobie i drugich, świadomych, że z wiarą i świadectwem wiary wręcz genetycznie związana jest radość z odnalezionego sensu życia i środowiskowe odrzucenie;
- wobec tego faktu potrzeba nam zarówno ufności Noego, jak i odwagi o. Kordeckiego. To gotowość, by stać mocno w wierze, czasem nawet samotnie, jak latarnia na skale wskazująca drogę do Boga cywilizacyjnym rozbitkom;
- potrzeba ratować, przede wszystkim, młodych, gromadząc ich w Arce/Kościele (wspólnota), dając im doświadczenie wiary (katecheza oparta o Słowo Boże sprawdzone we własnym życiu), a nie jedynie poprawną teologicznie lekcję religii. To wspólne przeżycie radości w Bogu (liturgia);
- że niezbędne jest dawać młodym rzetelną informację, co do przyczyn i skutków atrakcyjnie kołyszących/unoszących fal śmierci, stwarzając w nich w ten sposób przestrzeń do faktycznie wolnego wyboru.
Wyobraź sobie, że jesteś sam, np. w pustym domu. Niech to będzie stary dom. W przeciągu kilku ostatnich dni Twoi znajomi opowiedzieli wiele strasznych historii o morderstwach, włamaniach, o duchach... Wiesz, o co chodzi:) Przychodzi noc, a Ty jesteś sam... Co czujesz? O czym myślisz?
Myślę, że już nie raz w swoim życiu poczułeś strach, bezradność, samotność, beznadziejność, pustkę. Zresztą nie trzeba być samemu w strasznym domu, aby tak się czuć. Świat, który nas otacza jest jak ten dom. Twój rodzinny dom, Twoja miejscowość, TWOJE ŻYCIE jest często przepełnione uczuciami, których nie chciałbyś czuć.
Paulińskie Dni Młodych, to czas, w którym pragniemy Ci pokazać, że w tym życiu nie jesteś sam! Że pomimo otaczającej Cię bezradności, różnych ludzi, problemów i zła - NIE JESTEŚ SAM!!! Wokół Ciebie jest wielu ludzi, młodych, którzy tak jak Ty borykają się z życiem i uczą się go, którzy uczą się podejmować decyzje, podążać za własnym sumieniem, uczą się kierować Bogiem w swoim życiu, bo wiedzą, że Bóg i Jego Wola są najpiękniejszą drogą ludzkiego życia. Chcemy pokazać Ci, że Bóg jest przy Tobie, nawet w największych ciemnościach Twojego życia. Chcemy pokazać Ci, że razem we wspólnocie jest po prostu łatwiej.
Chcemy też przybliżyć Ci wspólnotę zakonną - Paulinów i pokazać, że w XXI w. można radykalnie podążać za Jezusem, oddając Mu całkowicie swoje życie. A wyliczając, to można byłoby napisać tak:
- ewangelizacja;
- integracja pracy duszpasterskiej z młodzieżą w duszpasterstwach prowadzonych przez paulinów;
- nawiązanie więzi pomiędzy młodymi, pragnącymi czerpać z duchowości paulińskiej;
- krzewienie duchowości pustyni i kultu maryjnego;
- prezentacja największych zagrożeń dla wiary, płynących ze współczesnej cywilizacji oraz podanie narzędzi do ich rozeznawania i obrony przed nimi.
Informacje i kontakt:
www: www.pdm.paulini.pl
forum: pdmosppe.p2a.pl
email: pdm.osppe@gmail.com
Hasło tegorocznego spotkania brzmi: Potop 2010. Dlaczego akurat POTOP? Ponieważ w tym jednym, krótkim słowie mieści się wystarczająca ilość treści i znaczeń, aby opisać złożoną sytuację tego pokolenia w odniesieniu do, co najmniej, dwóch znanych powszechnie wydarzeń.
POTOP w biblii, to odpowiedź Boga na całkowitą, wewnętrzną degenerację cywilizacji. Ale w tym czasie, ośmieszając się w oczach wszystkich, Noe sam budował Arkę. Od niego zaczęło się nowe.
POTOP z XVII wieku, to w historii Polski pierwsza cywilizacyjna destrukcja na skalę całego narodu, ale właśnie wtedy jeden człowiek dla Szwedów i kolaborantów śmieszny w swoim uporze, okazał się iskrą, która zapaliła zamoknięte beznadzieją ściernisko, rozpaliła na nowo płomień i żarliwość wiary. Paulin, ojciec Augustyn Kordecki.
POTOP dzisiaj, to potężny ideologiczny napór neopogaństwa na chrześcijańską cywilizację Europy, w której Polska jawi się jako jedna z ostatnich, wciąż zalewanych wysp/gór, o stale zmniejszającej się powierzchni. To fala cywilizacji śmierci w ofensywie na stały ląd wiary i obiektywnej prawdy (cywilizacja życia).
POTOP w Polsce, to obecnie już nie niszczenie jednostek, ale deprawacja całych generacji. To choćby niewiarygodny zalew kolorowej głupoty w gazetach i prymitywizmu w telewizji, przepastne otchłanie w internecie. To również medialne kreowanie na absolutne autorytety ludzi, o poglądach zmieniających się wraz z sondażami popularności. Totalna promocja singloegoizmu. To agresywna próba wmawiania nam, że wiara to rodzaj dziecięcej potrzeby lub, co najwyżej, świąteczny zwyczaj, ale z pewnością nie styl życia na co dzień, różniący nas od wszystkich.
Dlatego POTOP to również odkrycie, że:
- gdzie wzmógł się grzech, jeszcze obficiej rozlewa się łaska. Każde pokolenie powołane jest do tego, by w swoim czasie budować Arkę. Potrzeba budujących cierpliwie wiarę w sobie i drugich, świadomych, że z wiarą i świadectwem wiary wręcz genetycznie związana jest radość z odnalezionego sensu życia i środowiskowe odrzucenie;
- wobec tego faktu potrzeba nam zarówno ufności Noego, jak i odwagi o. Kordeckiego. To gotowość, by stać mocno w wierze, czasem nawet samotnie, jak latarnia na skale wskazująca drogę do Boga cywilizacyjnym rozbitkom;
- potrzeba ratować, przede wszystkim, młodych, gromadząc ich w Arce/Kościele (wspólnota), dając im doświadczenie wiary (katecheza oparta o Słowo Boże sprawdzone we własnym życiu), a nie jedynie poprawną teologicznie lekcję religii. To wspólne przeżycie radości w Bogu (liturgia);
- że niezbędne jest dawać młodym rzetelną informację, co do przyczyn i skutków atrakcyjnie kołyszących/unoszących fal śmierci, stwarzając w nich w ten sposób przestrzeń do faktycznie wolnego wyboru.
liczba odsłon: 1389 | dodano: 2010-05-27 15:12:04
Tweetnij
Profil na FB
