| Komentarz do czytań VI niedzieli wielkanocnej |
Dz 8,5-8.14-17 * Ps 66 * 1 P 3,15-18 * J 14,15-21
Św. Jan to kontemplatyk, nie da się zrozumieć jego myśli jeśli nie pozwoli się samemu sobie wyjść ponad formalne znaczenie słów. Trudna jest ta ewangelia, bo wymaga serca i myśli otwartej na to co przekracza ludzkie pojęcia.
Św. Jan to kontemplatyk, nie da się zrozumieć jego myśli jeśli nie pozwoli się samemu sobie wyjść ponad formalne znaczenie słów. Trudna jest ta ewangelia, bo wymaga serca i myśli otwartej na to co przekracza ludzkie pojęcia.
Radość pośród cierpień
W pierwszym czytaniu tej niedzieli aż wieje radością. Filip diakon, głosi Dobrą Nowinę, która potwierdzana jest przez znaki i cuda. Ci, którzy uwierzyli w Chrystusa przyjmują z rąk apostołów Ducha Świętego i... żyją długo i szczęśliwie - chciałoby się może dodać. Jednak z listu św. Piotra inny wyłania się obraz: owszem szczęśliwie, ale pośród trosk i cierpienia. Więc może lepiej porzucić tę wiarę, która wcale nie okazuje się likwidować bieżących bolączek. Wielu tak i wtedy postąpiło i dziś postępuje. Rzeczywiście jeśli patrzy się powierzchownie na chrześcijaństwo nie ma tu nic pociągającego. Wiele wymagań, żadnej pewności sukcesu po tej stronie - wyjątkowo kiepska propozycja. Byłoby to właściwa ocena, gdyby nie pewna tajemnica ukazana przez św. Jana. Tajemnica osobistej relacji chrześcijanina z Bogiem, tajemnica więzi miłości. Ta więź stanowi o istocie chrześcijaństwa, nie ilość zewangelizowanych osób, zdobytych kontynentów, uleczonych chorób i rozwiązanych problemów codziennych, ale właśnie ta osobista głęboka więź jaka powstaje między człowiekiem a Bogiem. Radość i cierpienia - to okoliczności towarzyszące tej relacji, zarówno przez jedno jak i drugie możemy doświadczać spotkania z Nim. I o to spotkanie ostatecznie chodzi.
Wiesz, czy poznałeś?
Św. Jan to kontemplatyk, nie da się zrozumieć jego myśli jeśli nie pozwoli się samemu sobie wyjść ponad formalne znaczenie słów. Trudna jest ta ewangelia, bo wymaga serca i myśli otwartej na to co przekracza ludzkie pojęcia. Jezus zapowiada, że odejdzie, ale jednak pozostanie, że świat nie będzie Go widział, ale uczniowie będą widzieli. Rozpoznać sens tych słów może tylko ten, kto wszedł w doświadczenie spotkania z Bogiem. Stąd można łatwo zrozumieć dlaczego niektórzy są wybitnymi teologami, ale nie poznali Boga. Można mieć ogromną wiedzę na temat Boga, a jednocześnie nigdy Go nie spotkać. Można uzasadniać godzinami dlaczego należy zachowywać Dekalog, ale wystarczy chwila stanięcia twarzą w twarz z Nim, by wiedzieć, że robienie czegokolwiek wbrew Jego nakazom jest bezsensu. Czy to znaczy, że mamy porzucić wiedzę? Szukanie odpowiedzi, wyjaśnień? Nie, jedynie mamy ciągle pamiętać, że "wiem" to za mało, że poza granicą słów czeka Ten, Który jest Słowem Wcielonym. On zaś zaprasza nas do prawdziwej więzi z Nim i Ojcem w Duchu Świętym.
W pierwszym czytaniu tej niedzieli aż wieje radością. Filip diakon, głosi Dobrą Nowinę, która potwierdzana jest przez znaki i cuda. Ci, którzy uwierzyli w Chrystusa przyjmują z rąk apostołów Ducha Świętego i... żyją długo i szczęśliwie - chciałoby się może dodać. Jednak z listu św. Piotra inny wyłania się obraz: owszem szczęśliwie, ale pośród trosk i cierpienia. Więc może lepiej porzucić tę wiarę, która wcale nie okazuje się likwidować bieżących bolączek. Wielu tak i wtedy postąpiło i dziś postępuje. Rzeczywiście jeśli patrzy się powierzchownie na chrześcijaństwo nie ma tu nic pociągającego. Wiele wymagań, żadnej pewności sukcesu po tej stronie - wyjątkowo kiepska propozycja. Byłoby to właściwa ocena, gdyby nie pewna tajemnica ukazana przez św. Jana. Tajemnica osobistej relacji chrześcijanina z Bogiem, tajemnica więzi miłości. Ta więź stanowi o istocie chrześcijaństwa, nie ilość zewangelizowanych osób, zdobytych kontynentów, uleczonych chorób i rozwiązanych problemów codziennych, ale właśnie ta osobista głęboka więź jaka powstaje między człowiekiem a Bogiem. Radość i cierpienia - to okoliczności towarzyszące tej relacji, zarówno przez jedno jak i drugie możemy doświadczać spotkania z Nim. I o to spotkanie ostatecznie chodzi.
Wiesz, czy poznałeś?
Św. Jan to kontemplatyk, nie da się zrozumieć jego myśli jeśli nie pozwoli się samemu sobie wyjść ponad formalne znaczenie słów. Trudna jest ta ewangelia, bo wymaga serca i myśli otwartej na to co przekracza ludzkie pojęcia. Jezus zapowiada, że odejdzie, ale jednak pozostanie, że świat nie będzie Go widział, ale uczniowie będą widzieli. Rozpoznać sens tych słów może tylko ten, kto wszedł w doświadczenie spotkania z Bogiem. Stąd można łatwo zrozumieć dlaczego niektórzy są wybitnymi teologami, ale nie poznali Boga. Można mieć ogromną wiedzę na temat Boga, a jednocześnie nigdy Go nie spotkać. Można uzasadniać godzinami dlaczego należy zachowywać Dekalog, ale wystarczy chwila stanięcia twarzą w twarz z Nim, by wiedzieć, że robienie czegokolwiek wbrew Jego nakazom jest bezsensu. Czy to znaczy, że mamy porzucić wiedzę? Szukanie odpowiedzi, wyjaśnień? Nie, jedynie mamy ciągle pamiętać, że "wiem" to za mało, że poza granicą słów czeka Ten, Który jest Słowem Wcielonym. On zaś zaprasza nas do prawdziwej więzi z Nim i Ojcem w Duchu Świętym.
liczba odsłon: 1532 | dodano: 2008-04-26 22:57:50
Tweetnij
Profil na FB
