Na pewno powróci

Chrystus powróci, czy ktoś będzie czekał, czy nie. To nie zależy od nas, chciałoby się powiedzieć: na szczęście nie zależy od nas. Jego przyjście jest pewne jak świt poranka – zapewnia nas Słowo Boże. Na spotkaniu rozmawialiśmy o tym, gdzie byśmy chcieli być i co robić, gdy Chrystus powróci. Jedni z nas mówili o tym, że chcieliby być wtedy ze swoimi bliskimi, przyjaciółmi. Ktoś w otoczeniu modlących się ludzi, jeszcze ktoś w samotności, a ktoś przy swoich codziennych zajęciach. Pomysły były różne, ale najpiękniejsze było to, że każdy z nas mówiąc o tym spotkaniu nie mówił o lęku lecz o zaufaniu, poczuciu bezpieczeństwa. Wyczuwało się, że mówią to osoby, dla których Chrystus jest kimś ważnym i bliskim. To było piękne doświadczenie - proszę Cię Panie, pomnażaj w nas to uczucie zaufania i miłości.

Smak nadziei

Orzeźwiające dotknięcie na zmęczone oczy i głowę, spokój serca mimo wyczerpania. Czytam w najnowszej encyklice papieża Benedykta XVI: „Odkupienie zostało nam ofiarowane w tym sensie, że została nam dana nadzieja, nadzieja niezawodna, mocą której możemy stawić czoło naszej teraźniejszości”. Rzeczywiście życie traci sens, gdy nie ożywia go nadzieja. Z połączenia barw codzienności wychodzi szarość – jak na palecie malarza, jednak Chrystus jest Mistrzem, który posługując się nadzieją wyprowadza z tej szarości tęczę.

Boża sprawiedliwość

Każdy z nas jest w tej samej sytuacji. Nikt nie zna tej chwili ani godziny, gdy Chrystus powróci. Nie ma nikogo kto mógłby się pochwalić: „ja wiem”. Jeśli takie osoby się pojawiają, to fałszywi prorocy, których słowa niewiele są warte. I tak naprawdę nie wiem, czy będę tą osobą, która będzie pozostawiona czy tą, która będzie zabrana. Jedyne co mogę zrobić, to starać się zawsze być gotowym do zabrania. Kochając, pracując, spotykając się, załatwiając rozmaite sprawy – po prostu żyjąc. Jednak zawsze z sercem wolnym, zwróconym ku Bogu.

Komentarze