Od samego początku dało się odczuć atmosferę wyczekiwania na otwarcie. Przybywało coraz więcej busów, autokarów, samochodów. W południe grupy, grupki zmierzały w jednym kierunku – stadionu, tuż przy jeziorze myśliborskim, aby móc wziąć udział w przedstawieniu przybyłych grup oraz Nabożeństwie Otwarcia. Pierwszy punkt programu w fenomenalny sposób poprowadził ks. Sylwester Marcula wraz ze swoją młodzieżą. Na pewno każdy zapamiętał „szkocję intymną” oraz „szkocję nieśmiałą”, które to hasła pozostaną zrozumiałe tylko dla uczestników Dni Młodych. Taka nasza mała tajemnica, prawda?;) Każda z przybyłych grup została powitana na forum. Natomiast podczas Nabożeństwa Otwarcia, któremu przewodniczył ks. Abp Zygmunt Kamiński, mieliśmy pierwszą okazję do skupienia i modlitwy. Nasz Pasterz towarzyszył nam od początku spotkania, podczas którego poświęcił Krzyż Dni Młodych oraz pierwszą ikonę Matki Kościoła – patronki Archidiecezji, które to symbole będą odtąd towarzyszyć każdym następnym Dniom Młodym.

Mimo długich kolejek przy wydawaniu posiłków, młodych nie opuszczała atmosfera radości i święta. Wśród tłumów, co jakiś czas dało się słyszeć wesołe okrzyki powitania ciągle spotykanych znajomych. Wielu być może miało wrażenie, że są wśród „swoich”, może spotkali się na poprzednich Dniach Młodych lub są z tego samego miasta bądź szkoły. W każdym bądź razie miło w tłumie odnaleźć czyjś uśmiech, nawet nieznajomy. Tuż po posiłku rozpoczął się kolejny punkt programu – warsztaty tematyczne. Młodzi poprzez wcześniejszy wybór uczestniczyli w zajęciach prowadzonych przez animatorów kultury, dziennikarzy, artystów, zespoły muzyczne i profesjonalistów z innych dziedzin. W różnych miejscach odbyły się 23. warsztaty, które w trakcie dalszego programu ubogacały jego części poprzez prezentację wyniku pracy danego warsztatu. Młodzież zgodnie podkreślała, że tegoroczna inicjatywa warsztatów to bardzo doby i ciekawy pomysł spędzenia czasu, spośród którego każdy mógł wybrać coś dla siebie.

Wieczorem nadszedł czas na wspólną Drogę Krzyżową ulicami miasta oraz nabożeństwo adoracji Krzyża. Każdy mógł choć w niewielkim stopniu poczuć ciężar Krzyża niesionego przez ochotników od stadionu aż do kościoła pw. św. Jana Chrzciciela. Czytano rozważania, a w trakcie drogi między stacjami śpiewano pieśni. Dzięki oprawie muzycznej zespołu Jesienni Przyjaciele a także głębokim tekstom rozważań mogliśmy przeżyć ten czas w skupieniu i zastanowić się nad własnym życiem oraz naszymi relacjami do innych ludzi i Jezusa. Sprawna organizacja pozwoliła odczuć płynne przejście do ostatniego punktu piątkowego programu – adoracji Krzyża, którą poprowadził ks. Piotr Gałas przy pomocy Sióstr Uczennic Krzyża. Znów wspólnie śpiewaliśmy i podchodziliśmy do Krzyża by w geście pocałunku lub krótkiej indywidualnej adoracji uwielbić ten Krzyż, który nas tu zgromadził. Modlitwa płynąca z tysiąca serc wypełniła cały kościół. Silne poczucie wspólnoty, bliskość Chrystusa, Jego miłość i dobroć to wszystko co ogarniało nas tego wieczora. Prawdziwa radość, czego świadectwem była postawa młodych, którzy mimo próśb organizatorów nie chcieli wyjść z kościoła i stojąc klaskali w dłonie śpiewając już bez akompaniamentu zespołu. Odważnie, głośno, całym sobą! To było naprawdę niesamowite doświadczenie. Pan dał nam moc świadectwa już pierwszego dnia. Moc, o której trudno nawet pisać…

Komentarze