Dla mnie czas spędzony tutaj był bardzo ważny. Dzięki temu bardziej otworzyłam się na Pana Boga, zaufałam Mu, uwierzyłam, że przez modlitwę można z Nim porozmawiać jak z najlepszym przyjacielem, tak od serca. Ten czas pomógł mi uwierzyć w siebie i odkryć moje piękno. Zrozumiałam, że mogę być dla kogoś ważna, że tak wiele ode mnie zależy. Ten czas uważam za dobrze spożytkowany i będę go mile wspominać.
B.K.

        Te rekolekcje dały mi dosyć dużo. Rozważając np. ”Kwadrans przed Przenajświętszym” wyciągnęłam dużo wniosków i udało mi się znaleźć odpowiedź na kilka pytań, jakie mnie trapiły. W życiu nie zaznałam takiej miłości, chyba, że po prostu nie pamiętam, ponieważ od dłuższego czasu działo się w moim życiu wiele smutnego i złego.
        Tutaj było mi tak dobrze, że szczerze mówiąc nie chcę wracać do domu…może się boję tego nagłego starcia z rzeczywistością, ale siedząc dzisiaj na naszym spotkaniu doszłam do wniosku, że nie mogłabym zostać, bo to byłaby ucieczka. Przecież problem nie zniknie tak po prostu i na pewno nie przez to, że uciekam. Muszę tam wrócić, by pokonać go. Wiem też, że nie będzie łatwo, ale jestem teraz pewna, że Bóg będzie i jest ze mną, pomoże mi. Nawet, jeśli myślałam, że straciłam jakąkolwiek miłość, ona zawsze przy mnie była, ona zawsze, choć może przykryta była we mnie, obok mnie. Tylko jej nie widziałam. Dopiero tutaj zostały mi otworzone oczy. Zauważyłam to, czego nie potrafiłam. Mam nadzieję, że tego nie stracę.
Bożena

        Zacznę od tego i powiem, że na rekolekcje nawet nie miałam zamiaru jechać, potem zmieniłam decyzję. Myślałam, że to po prostu będą zwykłe rekolekcje, ale uświadomiłam sobie, że tak naprawdę potrzebuję spotkania z Bogiem, przede wszystkim spowiedzi św. Miałam poważny problem, gdyż tak naprawdę dopiero tutaj uświadomiłam sobie jak naprawdę jest. Wcale nie byłam blisko z Bogiem, rzadko odmawiałam różaniec, a modlitwy wieczorne to tak na prawdę to nie były modlitwy, myślami byłam gdzie indziej.
        Gdy tutaj przyjechałam na początku wystraszyłam się, bo było bardzo dużo modlitw, myślałam, że dziewczyny nie będą tak miłe jak się okazało. Słowa, które wymawiał Ojciec i s. Wiktoria bardzo mi dużo dały. Zrozumiałam, po co tu jestem i na czym mi tak naprawdę zależy. Czułam jakby te słowa były skierowane do mnie. Rekolekcje te zmieniły moje życie, zbliżyły mnie do Boga, zaczęłam się naprawdę modlić. Spowiedź św. bardzo dużo mi pomogła, w końcu uświadomiłam sobie, ze jestem czegoś warta, uwierzyłam w siebie. Codziennie odmawiam różaniec. Gdy w środę byłyśmy w Pustkowie pod krzyżem, czułam jedność pomiędzy nami wszystkimi.
        Nigdy nie zapomnę tych rekolekcji, miały one na mnie ogromny wpływ. Podczas Adoracji poczułam w sercu, jakbym rozmawiała z Bogiem. Wiem, że w życiu nie będzie mi łatwo i będę doświadczała różnorodnych upadków i mogę dużo jeszcze cierpieć, ale przynajmniej wiem, że będę mogła w spokoju porozmawiać z Panem Jezusem i Mu się wyżalić lub poprosić o coś, tak jak zrobiłam to pod czas Adoracji i po Spowiedzi św.
Paula

Komentarze